Müdürler ve okullar - Mutlu Haner

Müdürler ve okullar - Mutlu Haner

Mutlu Haner Büyük Bir İhtimalle Gururla Sunar:

MÜDÜRLER VE OKULLAR

Okullar dün başladı... İlginçtir, benim okuldan nefretim okul hayatımın sona ermesini müteakip başladı....

Lise bitimiminden sonra... Okul bitene kadar bu gönüllü kölelikten kurtulmanın çok zor olduğu fikri içinde kıvrantı seansları geçiriridm... Öğrencilerce çok sevilen, üzerinden araba altında ezilmiş kurbağa ölüsü tipli bir müdür yardımcımız vardı: Şeyh-ül İslam (!) Muhsin Efendi... Okulun son gününde top sakal bırakmıştım diye karnemi vermemekle tehdit etmesi bir yana okula almamıştı. Aynı final günde türbanlı ve bermudalı kızlar da vardı ancak yönetmelik bir tek bana işliyordu!

Okulun son haftasında herkesin sivil kıyafetle gittiği bir İstanbul gezisinde de aynı yönetmeliği delmiştim ve bu belli ki ona çok batmıştı bu... Ve okul müdürü kavramı da benim için artık buradan itibaren tabuta konulmuş bir saygın naaş olmuştu... Hayatımda yaşayan tek müdür kavramı yazı işleri müdürü olmuştu...

Oysa bi vakitkler müdür denildiğinde aklımda ne saygın bir imge beliriridi! Taştan bir köy okulunda başladım okul yaşamıma. O zaman bir müdür vardı (mışşş!.. Meğer Selami amca imiş) ama sürekli evimize gidip gelen bir lojman komşumuz olduğundan onu öğretmen veya müdürün de ötesinde bir amca gibi bilirdim.

Nitekim derste amca diyordum, kızıyordu...

Sonra kasabaya taşınırken ordaki okul binası bile bana devasa gelmişti. Şimdilerde İstanbul'un mahallelerinde bile gördüğününüz o tipik ilk öğretim okulları abartısız Muş Hükümet konağı kadardır. Varto Belediye binasından bilene de büyüktür! Oysa onların çeyreği olablecek o küçük ilk okul binası ve o kasaba (Varto) bana nasıl büyük geliyordu. Doğu bölgesindeki köy çocukları bilir, bağlı oldukçarı kasaba bile sanki onların memleketi değildir. Onların dünyaları, köyün etrafını çevrelemiş yüksek gri dağlarla sınır komşusudur. Ve onların imgeleri o dağları böyle deler geçer gider dayanamadı mı!.. Pastoral şiir de böyle çıkmıştır nitekm. Doğanın insanı sıkıştırması sonucu... Veya ovalar ise önünü açması gibi... Ahmed Arif gibi, Orhan Veli gibi...

Ben de o çocukardan biriydim Varto'nun o köyünde... Dağların şekline göre dağlara isim takmıştım. Oval, kavisli şekilli dağlara içinde yuvarak geniş (a,o,u) harfler bulnan uydurma adlar takarken, sert, keskin hatlı ve kayalardan oluşan dağlara da içinde sert sürekli sessizler (ç,t,k,p) bulunan isimler takmıştım. Olomlu dağ,şaşmaşlı dağ, kınxor dağı, çıtkıt dağı vb...

Hala bunu hayretle anımsıyorum. Başında bir müdür olmasa da insanın içinde doğadan icazet alan bir müdür mü vardır?

Doğanın ruhumla örtüşmesinin sonucu ortaya çıkan jargonumun sözcüklerini hala günlüklerimdeki dilde kullanıyorum. Ölmesini istemiyorum. O dili bir köy belirledi, doğa belirledi o dili... Ekleri, artikılları, bağlaçları yok ama sözcükleri olan bir dil..

....

Bir de derenin kurumasından sonra çıkan taşlar çok muazzam gelirdi biz köy çocuklarına. Anne babamın memur olmasının hiçbir sosyal etkisinin en olmadığını köyde gördüm. Varto'ya gittiğimizde bile bu durum değişti. Çünkü müdürlük kavramı artık ilçeden olmak üzere bir defa başlıyordu...

Bunlar 1988-89 seneleridir. Benim için milad kadar eski, tozlu ve bulanık bir fotoğraf gibidir ama o zaman 20 lerde olanlar için dün gibidir...

Ben müdürü ilk duyduğumda sadece duydum! Göremiyorduk, çünkü hiç odasından çıkmıyordu. Bu kapandığı delikten çıkmamasının ve öğrenci içine hiç karışmamasının etkisinin yanında üstüne üstlük bir de hatırlaayamadığım birisinin bu okulun sahibi müdürdr demesi kafamı o kadar kurcaladı ki...

Sanıyordum bütün okulları müdürleri yapmıştır. Yani sanıyordum ki o koskocaman binayı o adamcağız tek başına eline malayı almış, küreği, çimentoyu vesaireyi ve başlamış tek başına günlerce binayı yapmaya... Ve artık o kadar yorgun, o kadar bittap düşmüş ki onun için yorgunluktan derslere giremiyor!

Onun hakkıdır dinlenmek diye içimden geçirip beyin emeğinin bilgisine sahip olmadan emeklemekte olan algılarımı zamanın göstereceği gerçeklere ve hayat okuluna bırakıştım... bu sebepledir ki kurduğum hayal ve dünyaların yerini gerçeklerle değiştirmek beni çok zorladıysa da onlar için bir müdür tutup ayrı bir yerimde onları yönetişim, biraz da içimden müdür kavramını attığım kadar koruduğumu da göstermiştir...

...

Evet , insanın bir tarafı gerçek dışı olmalıdır... Şaşkaloz materyaistlerin anlayamadığı ahlaki idealizmden söz ediyorum... Üretmek ideları zengin tumaktan geçiyor... Ve kendimi hanidir şununla itham ediyorum, dışarıda kural tanımazım, ancak içimde sıkı bir devlet mi var acaba?

Ya da sıkı bir müdür mü?

Ki bu müdür müdür müdür acaba?

-kısaltılmamıştır, bilakiz fena halde uzatılmıştır...

ATILAN PARAGRAF:

....

Şimdilerde bir de okullarda dersleri birbirinden ayırmaktan daha çok birbiriyle birleştiren o melodik teneffüs zilleri beni nasıl illet ediyor, bir bilseniz...Hababam sınıfının jenerik müziği de bu resmi züppeliğin doruk noktası... Ne kadar çelişkli ve yapay bir durum değil mi? Ne yani sevimlileştirmne çabaları mı bunlar?

Gerçeklerden kaçmak güzeldir bazen ama gerçeklerden kaşıp yapaylığa kaçmak sa olmuyor...

...
Mutlu Haner
--
Karikatür:Cihan DEMİRCİ
-----------------
www.vartositesi.com